قضای مطلق نذر

به نظر ما هرچه نذر کرد و انجام نداد طبق قاعده باید آن را قضا کند؛ چون با خواندن صیغة نذر لله علی أن أفعل کذا، آن عمل ملک خدا می‌شود زیرا لام و علی مفید ملکیت است. و از نظر شواهد تاریخی در ذهن انسان جاهلی قبل از اسلام هم از نذر، ملک می‌فهمیدند؛ زیرا قرآن کریم می‌فرماید: «و جعلوا لله مما ذرأ من الحرث و الأنعام نصیبا فقالوا هذا لله بزعمهم و هذا لشرکائنا»[1]، در اینجا هم کلمة لام و هم کلمة شرکائنا مفید ملکیت هستند. این مطلب را المفصل فی تاریخ العرب دکتر جواد علی هم نوشته است و حرفش درست است. البته آقای خویی در نذر قائل به ملکیت نیست بلکه قائل به مجرد تکلیف است لذا فقط در خصوص نذر روزه که دلیل خاص دارد که اگر نگرفت باید قضا کند، این مطلب را پذیرفته است ولی به نظر ما این مطلب اختصاص به روزه ندارد و در همة نذرها جاری می‌شود.

[1]. (انعام: 136)

تاریخ: [۱۳۹۴/۹/۲۴] بازدید: [4607]

آخرین پرسش‌ها

پرسش‌های تصادفی

پرسش‌های پربازدید

قضای مطلق نذر

از سوالات این بخش (فقه)

ارسال سوال