نگاه تاریخی به مسأله موجب می شود تا به جای صرف فکر در تجریدیات و انتزاعیات، به واقعیتهای خارجی بپردازیم. یک مرحله از این واقعیات خارجی، نگاه تاریخی است. بحث های تاریخی زاویه ها و ریشه های یک بحث ، نقطه تأثیر آن بحث در کل تفکر دینی، و چگونگی شکل گیری معارف دینی را روشن می کند و بر نتیجه نهایی کاملاً تأثیر می گذارد. 

نگرش تاریخی نه تنها در فقه و اصول، در شکل گیری روایات نیز دخالت دارد، مثلاً روایات طبی نقل شده از پیامبر اکرم (ص) اگر با خصایص تاریخی و جغرافیایی در نظر گرفته شود، با روایات امام رضا و یا عسکریین (ع) که در سامرا بودند، متفاوت است؛ چرا که مدینه و مکه گیاهان دارویی کمی دارند. مکه وادی غیر ذی زرع است و طبیعتاً اقتضا می کند که داروهای گیاهی زمان رسول الله بسیار محدود بوده باشد. بر این اساس باید محیط صدور روایت را در نظر گرفت.