دلالت مجموعه ای از روایات بر «امتناع»

لکن ما مجموعه‌ای از روایات در ابواب مختلف داریم که صریح نیستند ولی از مجموع آن‌ها با تقریبی که ما داریم اینطور می‌فهمیم که در محیط اهل بیت(ع) در مسألة اجتماع امر و نهی قائل به امتناع بوده‌اند. این امتناع با مسألة «رابطة عبد و مولا» بهتر می‌سازد اما با «فضای قانونی»، اجتماع بهتر می‌سازد. احساس ما این است که اگر ما باشیم و «فضای قانونی» یعنی روح قانون، اجتماع خوب است اما اگر به مجموعة روایات اهل بیت(ع) نگاه کنیم که از امام صادق(ع) و امام رضا(ع) داریم و منسوب به امیرالمؤمنین(ع) هم داریم، مجموعة قرائن را که نگاه می‌کنیم با امتناع می‌سازد. لذا عده‌ای از آقایان که خودشآن‌هم در اصول قائل به اجتماع‌اند در فقه به این مسأله که رسیده‌اند احتیاط وجوبی کرده‌اند که نماز باطل است، لکن ما شواهد را بیش از احتیاط وجوبی می‌دانیم و به نظر ما مجموعه روایات واضح است لذا معتقد به فتوا به بطلان یا فتوا به وجوب احتیاط هستیم.